“Jesteśmy zdystansowani, nieczytelni w relacjach, bo wydaje się nam, że wtedy trudniej będzie nas skrzywdzić. Ze strachu rezygnujemy z szansy na zbudowanie czegoś prawdziwego z drugim człowiekiem. Warto z tego wyjść. Zaryzykować chociaż raz.”
— Ireneusz Czop w rozmowie z Moniką Sobień w magazynie "WeMen"
“Cóż za przedziwna dziewczyna. (...) Mówi jak starzec, a czuje jak dziecko. Kiedy się jej słucha, ma się do czynienia ze zblazowanym, ironicznym bajerowaniem, zdradzającym znaczne wyczerpanie sił witalnych. Kiedy się ją obserwuje, dostrzega się wielką wrażliwość, ogromne serce, chwiejność emocjonalną, pozwalającą w jednej sekundzie przejść od śmiechu do łez. ”
“Całe dorosłe życie atakowałam siebie. Aż wreszcie dotarło do mnie, że to jest bardzo smutne. Że bardzo smutne jest takie życie, kiedy się ciągle do siebie samej strzela.”
“Tęsknię, ale w tym tęsknieniu nie chodzi o to, że myślę co robisz, gdzie jesteś, do kogo się uśmiechasz, nie chodzi też o to, że zazdroszczę lub nie wiem co się z Tobą dzieje… W tym tęsknieniu chodzi o chwile. O to, że te chwile moglibyśmy spędzić razem. W tęsknieniu chodzi o to, że żałuję tego, że nie mogę pokazać Ci siebie teraz. Ciesząc się jedynie Twoją obecnością.”
“Chodzę gdzieś dzisiaj i tęsknię. Tęsknie za ludźmi, którzy byli mi kiedyś tak strasznie bliscy i wiedzieli o mnie prawie wszystko. Tęsknie za sobą z tamtych lat, tak pewną ich wiecznej obecności. Za tamtym bezwarunkowym zaufaniem i poczuciem, że należysz gdzieś i masz ludzi, którzy są twoim domem. ”
Tak to się zaczyna. Spoglądasz na kogoś, kogo nie widziałeś nigdy przedtem i nagle go rozpoznajesz. To wszystko. Po prostu go rozpoznajesz. Tak to się zaczyna.
“Dużo łatwiej jest kochać i tęsknić. Dużo łatwiej jest kochać i czegoś nie mieć. Niż kochać i to stracić. Niż poradzić sobie ze stratą. Dużo łatwiej jest uciec niż kochać i się rozczarować. Niż poradzić sobie z zawiedzionymi uczuciami. Z ogromem oczekiwań. Z odrzuceniem.”
